Natuurlijke begrazing

Van oudsher was Nederland rijk aan tal van grote grazers. Zij stonden aan de basis van rijke natuurlijke landschappen en zijn samen geëvolueerd met alle andere planten- en diersoorten die we nu nog steeds tegenkomen. Grote grazers als oerrund, wisent en wild paard creëerden de ideale omstandigheden waarin vele soorten wisten te gedijen.

Meer dan de helft van onze unieke flora en fauna is gebonden aan open en halfopen landschappen. Echter zonder de aanwezigheid van grote grazers groeien veel gebieden in rap tempo dicht met bomen en struiken waardoor soorten dreigen te verdwijnen. Grote grazers zetten een rem op deze ontwikkeling en weten deze lokaal zelfs terug te zetten. Zo kunnen zij bijvoorbeeld een nieuw rivierduin jarenlang openhouden dat anders snel zou zijn dichtgegroeid.

Natuurlijke begrazing gaat over de co-evolutie tussen planten en planteneters en hun aanpassingen aan elkaar. De rol van uitgestorven diersoorten wordt opnieuw ingenomen door primitieve runder- en paardenrassen. Daar waar mogelijk worden lang verdwenen wilde diersoorten als wisent en edelhert opnieuw geïntroduceerd. Natuurlijke begrazing gaat ook over een zo natuurlijk mogelijk leven, het laten verwilderen van de dieren, jaarrond buiten met zo min mogelijk menselijke invloed.