Edelhert

Het edelhert is een zeer dynamisch dier dat zich in zeer uiteenlopende gebieden vertoont. Van de Europese gebergtes, tot natte moerassen, dichte bossen tot aan de open steppes en de half woestijnen van Spanje en Portugal. In Nederland kwam het edelhert tot de 19e eeuw in het gehele land voor, maar verdween daarna langzaam door jacht en stroperij en door het in cultuur brengen van het land. Uiteindelijk werden de dieren teruggedrongen naar de Veluwe. Inmiddels leven er op de Veluwe ongeveer 2500 herten. In 1992 zijn edelherten geïntroduceerd in de Oostvaardersplassen, waar de populatie is gegroeid tot ongeveer 3200 dieren. Sinds 2006 zijn er edelherten te vinden in het Weerterbos en in 2017 is er een groep uitgezet in het Groene Woud. De laatste jaren verschijnen er steeds vaker herten vanuit Duitsland in onze oostelijke provincies.

'Intermediate feeder'

Edelherten hebben een gevarieerd dieet dat kan bestaan uit tal van grassen, kruiden, bladeren, takken en twijgen. Als planteneter wordt hij omschreven als 'intermediate feeder'. Vermoedelijk kwam hij vroeger in grote aantallen voor langs onze rivieren en beken, ’s winters en bij hoge water wegtrekkend naar de stuwwallen.

Bronst

Vrouwelijke en mannelijke dieren leven gedurende een groot deel van het jaar gescheiden. De hindes leven samen in een roedel, geleid door een volwassen leidhinde. De mannen leven apart van de hindes, alleen tijdens de bronst in september en oktober begeven ze zich naar de bronstplaatsen en proberen hier een groep hindes om zich heen te verzamelen. Het diepe geluid van het burlen kan dan kilometers ver dragen. In februari en maart verliezen de bokken hun gewei waarna ze een groter nieuw gewei groeien voor het komende jaar. Edelherten zijn niet alleen een waardevol onderdeel van de natuur, maar zijn ook echte publiekstrekkers.

Foto in header door Peter Burne.