Sayaguesarunderen Schiermonnikoog krijgen hulp van Exmoorpony’s

30.03.2017

In 2014 stelde het Overlegorgaan van het Nationaal Park een begrazingsplan voor het Schiermonnikoger duingebied vast. De grote grazers moeten voorkomen dat de duinen steeds verder dicht groeien met bomen en struiken. In het najaar 2015 bracht Natuurmonumenten zes Sayaguesarunderen hiervoor naar het eiland. Dit voorjaar gaan we verder met de uitvoering van het begrazingsplan en krijgen de Sayaguesarunderen gezelschap van zes Exmoorpony’s. Het begrazingsplan is mede tot stand is gekomen door financiële bijdrage van de provincie Fryslân.

Exmoorpony

Op 30 maart 2017 krijgen de Sayaguesa’s versterking van vijf Exmoorpony’s. Om ervoor te zorgen dat er bij de komst van de pony’s genoeg voedsel in het gebied aanwezig is, heeft Natuurmonumenten voor de winter afscheid genomen van een groot deel van zijn Soayschapen. Ook zijn de eilander pony’s die in het Groenglop verbleven naar het terrein van de oude vuilnisbelt verplaatst.

De kudde Exmoorpony is geen sociale kudde, juist om ongelukken met ruiters te voorkomen is gekozen voor een groep merries zonder hengst. De dieren zijn jong, één à twee jaar oud, en kommen uit verschillende natuurgebieden. Op deze leeftijd passen de dieren zich nog makkelijk aan nieuwe omstandigheden aan. De Exmoorpony is een oud paardenras uit het zuidwesten van Engeland. Daar leven ze al generaties lang een semi-wild bestaan. Het wilde paard was weid verspreid over Europa en kwam zeer vermoedelijk ook in Nederland voor.

De Exmoor is een klein donkerbruin ras met een witte meelsnuit en een licht onderbuik. Exmoors zijn geen herkauwers, dit betekent dat ze meer moeite dan runderen hebben met het verteren van stugge grassen en twijgen. Ze grazen dan ook bij voorkeur op korte graslanden met jong vers gras. In het najaar en de winter kunnen ze ook goed overweg met oude vergeelde grassen. Daarnaast kunnen ze voedingsstoffen halen uit duinriet, twijgen en bast van bomen.

Eerste begrazingsresultaten

De begrazing met Sayaguesarunderen in de duinen van Schiermonnikoog begint na een anderhalf jaar zijn eerste vruchten af te werpen. Onderzoek op het eiland toont aan dat de runderen zich voor ruim 30% uit bladeren, takken en twijgen van bomen en struiken voeden. Soorten die zeer in de smaak van de Sayaguesa vallen zijn de Amerikaanse vogelkers, lijsterbes en vlier. Van de minder smakelijke berken eten de runderen vooral de twijgen van het jonge opschot. Verder bestaat ruim 60% van hun voedsel uit grassen en kruiden, hieruit halen de dieren de meeste voedingstoffen en mineralen. Ook doen de Sayaguesa’s goed werk als het om het opentrappen van duinbossen gaat. Ze breken takken en jonge stammen tot vijf centimeter dik met gemak af. Door het op deze manier snoeien van het bos zetten de runderen een rem op nieuwe bosontwikkeling en keert het open duinlandschap langzaamaan terug.

Contactpersoon